ชีวิตง่าย ๆ ในเชียงใหม่ กับไลฟ์สไตล์ที่เปลี่ยนไปจากเดิม

ชีวิตง่าย ๆ ในเชียงใหม่ กับไลฟ์สไตล์ที่เปลี่ยนไปจากเดิม

          ก่อนอื่นก็อยากบอกทุกคนว่า อย่าเพิ่งหมั่นไส้ อย่าเพิ่งงงว่าผมมาจะมาเล่าทำไม จริง ๆ ผมแค่อยากมาเล่าชีวิตของผมให้คุณฟังบ้าง เหมือนที่ผมเองก็ได้แรงบันดาลใจจากหลาย ๆ กระทู้ ประเด็นก็คือผมอยากจะมาเป็นอีกเสียงหนึ่งที่มายืนยันว่า "ชีวิตเรา เราสร้างเองได้จริง ๆ ครับ"

          ผมเป็นคนกรุงเทพฯ แต่กำเนิดครับ แต่เอ็นท์ติด มช. ไปเรียนอยู่ 4 ปี พอเรียนจบก็กลับมาทำงานกรุงเทพฯ แบบมนุษย์เงินเดือนส่วนใหญ่ แต่ผมจะคิดถึงเชียงใหม่ตลอด วันหยุดก็ต้องหาทางขึ้นไป จนทำงานมาถึงจุด ๆ หนึ่งแล้วเริ่มอึดอัด ไม่มีความสุขกับสิ่งที่ทำ เช้ามาก็ต้องเร่งรีบ รถก็ติดนรก รถไฟฟ้าก็เบียดจนแทบหายใจไม่ออก ชีวิตมนุษย์เงินเดือนในกรุงเทพฯ โคตรจะเหนื่อยและน่าเบื่อสุด ๆ (เด็ก มช.น่าจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี)

          ผมเลยลาพักร้อนไปเที่ยวเชียงใหม่เหมือนไปพักใจ การไปเชียงใหม่ครั้งนั้นมันคือจุดสตาร์ทเลย ผมตั้งใจเลยว่า เอาวะ...ต้องย้ายมาอยู่ที่นี่ให้ได้ ! แล้วผมก็ทำสำเร็จด้วยสิ

          ผมไม่มีญาติพี่น้องที่นี่เลย แรก ๆ ก็เช่าหออยู่ แล้วอยู่ไปสักพักก็ตัดสินใจซื้อคอนโด กลายเป็นคนเชียงใหม่ที่ถูกต้องตามกฎหมาย (ทะเบียนบ้านเป็นคนเชียงใหม่) การย้ายมาอยู่ที่นี่ชีวิตมันช่างสุโค่ยมากกกกก 

          หน้าตาบ้าน (คอนโด) ใหม่ ที่เชียงใหม่ของผม

          เริ่มจากตื่นมาสูดอากาศยามเช้า พระอาทิตย์ขึ้นจากมุมทะเลสาบสวยมาก อากาศที่นี่ก็ดีมาก และที่เด็ดสุดจากหน้าต่างห้องผม มองเห็นวิวดอยสุเทพด้วยครับ

          จากนั้นก็ขับรถไปซื้อข้าวเช้าที่กาดแม่เหียะใกล้คอนโด (กาดแปลว่าตลาด) อาหารที่นี่ถูกนะครับ คือพกตังค์ไป 100 นึง นี่กินได้สองมื้อเลย

          สาย ๆ หนังตาจะเริ่มหนัก ๆ ผมก็จะไปหาของกินขึ้นชื่อของเชียงใหม่มาเสพ นั่นคือ กาแฟ 555 ผมว่าน่าจะยกให้เชียงใหม่เป็นเมือง หลวงของร้านกาแฟนะครับ หากาแฟกินด้วย แล้วก็ทำงานชิล ๆ ไปด้วย (ผมเป็น Freelance web & Graphic design และก็มีธุรกิจเรียกเก๋ ๆ ว่า E-commerce หรือขายของผ่านเน็ต) ห้องทำงานผมก็หน้าตาประมาณนี้ครับ แบบว่าเลือกได้ว่าจะทำงานไหนดี


          วันไหนขี้เกียจก็นั่งทำงานมันที่ห้องนี่แหละ นอนได้ด้วย หรือบางทีก็ลงไปนั่งทำงานที่สวนของคอนโด

          บ่าย ๆ ก็ออกมาหากินครับ เชียงใหม่มีร้านอาหารทุกแบบ อยากได้บรรยากาศแบบไหนมีหมด ตั้งแต่ร้านอาหารหรูหรา ปานกลาง อาหารเหนือ หรือร้านอาหารเก๋ ๆ ก็เยอะไม่แพ้กรุงเทพฯ เลย โชคดีที่คอนโดผมอยู่ใกล้นิมมาน และเซ็นทรัลแอร์พอร์ต แหล่งรวมร้านอาหาร แว้นแป๊บเดียวถึงเลย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่น้ำหนักเพิ่มมาเยอะเลยครับ

          งานของผมเองก็มีความเครียดเหมือนกันนะครับเวลาที่คิดงานไม่ออก ส่งงานไม่ผ่านสักที แต่การอยู่กับที่นาน ๆ ไอเดียมันก็ตัน ๆ เลยต้องออกมาเสพความเป็นธรรมชาติ มาสูดอากาศซะหน่อย ผมว่ามันได้ผลนะครับ

          ตอนเย็นผมก็จะออกมาปั่นจักรยาน หรือไม่ก็วิ่งออกกำลังรอบ ๆ คอนโด ถ้าต้องการออกกำลังกายแบบจริงจังก็จะไปฟิตเนส ออกกำลังกายท่ามกลางดอยวิวทะเลสาบใหญ่มาก ๆ คือมันดีนะ รู้สึกใกล้เคียงกับการวิ่งชมวิวอยู่เหมือนกัน

          อย่าเพิ่งหมั่นไส้ผมนะคับ พอฟ้ามืดลง ชีวิต Freelance ก็เริ่มบรรเจิด คงต้องปั่นงานต่อไป แต่ดีที่ไม่ต้องไปเจอปัญหารถติดตอนเดินทางแบบทำงานปกติ อีกอย่างคือได้ฟีลที่ค่อย ๆ เห็นฟ้าเปลี่ยนสีกับวิวดอยสุเทพ ที่เปลี่ยนไปทุกวัน อย่างเริ่มทำงานตอนเย็นฟ้าอีกสี เผลอแป๊บ ๆ ฟ้าเปลี่ยนเป็นสีพระอาทิตย์ตก เผลออีกแป๊บก็มืดจนมีดาว ก็เป็นโมเมนต์ที่ดีนะผมว่า พอดึก ๆ ก็จิบกาแฟ แกล้มกับแสงดาว บางคืนที่พระจันทร์เต็มดวงก็ได้วิวสะท้อนของพระจันทร์ในทะเลสาบมาอีก

           ป.ล. ตอนกลางคืนอากาศดี บางทีก็เข้าขั้นหนาวเลยนะครับ เสียอย่างเดียวมันทำให้ผมอยากจะหนีไปซุกตัวนอนใต้ผ้าห่ม ผมต้องต่อสู้กับจิตใจตัวเองทั้งคืนเลย

          ถามว่าอยู่เชียงใหม่มันดีไปทุกอย่างไหม ก็ไม่นะครับ มันไม่มีอะไรเพอร์เฟคท์ร้อยเปอร์ซ็นต์แน่นอน ตอนแรกผมก็หลงทาง ท้อ ตอนยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเองก็เหนื่อยสุด ๆ ครับ พยายามทำให้มีให้ได้ แล้วพอมีอะไรเป็นของตัวเองก็เครียดอีกรอบ ช่วงไหนไม่มีงานก็แทบแย่เพราะต้องส่งคอนโด แต่เอาเข้าจริงแล้วทุกอย่างมันอยู่ที่เราสร้างครับ แล้วมันก็ไม่ได้มาฟรี ๆ ด้วย มันต้องลงทุนครับ

          ส่วนจะเป็นไปได้ไหม มาอยู่แบบผมได้หรือเปล่า ผมว่ามันต้องถามตัวเองว่า เราอดทนกับความฝันกับเป้าหมายมากพอหรือยัง เราลงทุนลงแรงมากพอหรือยัง เราพยายามหรือยัง และที่สำคัญที่สุดต้องอย่าลืมใช้ชีวิตครับ เพราะความสุขจากการได้ใช้ชีวิตมันเป็นพลังงานสำคัญที่ทำให้เราไปต่อได้ วันไหนผมเหนื่อยมาก ๆ ท้อมาก ๆ ผมก็ไปเที่ยว ไปพัก ชาร์จพลัง แล้วก็กลับมาทำงานด้วยความสุข ด้วยพลัง

          สรุปคือถ้าจะสำเร็จได้ก็ต้องวางแผนให้ดี มีวินัยกับตัวเองให้มาก ๆ อย่าลืมเป้าหมาย และอย่ายอมแพ้ครับ