ชีวิตง่าย ๆ ในเชียงใหม่ กับไลฟ์สไตล์ที่เปลี่ยนไปจากเดิม
เกริ่นนำโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณบางขณะ สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
เรื่องเล่าจากไลฟ์สไตล์เมื่อต้องย้ายจาก กทม. ไปเริ่มต้นที่เชียงใหม่ กับชีวิตที่เงียบสงบซึ่งแตกต่างไปจากเดิม
ท่ามกลางชีวิตที่วุ่นวายในเมืองหลวงอย่างกรุงเทพมหานคร ซึ่งผู้คนต่างดิ้นรนใช้ชีวิตกันอย่างเร่งรีบ กลับมีคนที่ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิตของตัวเอง ด้วยการย้ายไปใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายใน จ.เชียงใหม่ ถึงแม้จะเป็นคน กทม. โดยกำเนิดก็ตาม ซึ่งในวันนี้ คุณบางขณะ สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม จะมาบอกเล่าชีวิตง่าย ๆ ในเชียงใหม่ หลังจากทำงานหนักมานาน จนได้มีโอกาสได้ทำงานอิสระและใช้ชีวิตทุกวันเหมือนเป็นวันพักผ่อน ลองไปอ่านเรื่องราวดี ๆ ที่น่าสนใจนี้พร้อมกันเลยค่ะ
ก่อนอื่นก็อยากบอกทุกคนว่า อย่าเพิ่งหมั่นไส้ อย่าเพิ่งงงว่าผมมาจะมาเล่าทำไม จริง ๆ ผมแค่อยากมาเล่าชีวิตของผมให้คุณฟังบ้าง เหมือนที่ผมเองก็ได้แรงบันดาลใจจากหลาย ๆ กระทู้ ประเด็นก็คือผมอยากจะมาเป็นอีกเสียงหนึ่งที่มายืนยันว่า "ชีวิตเรา เราสร้างเองได้จริง ๆ ครับ"
ผมเป็นคนกรุงเทพฯ แต่กำเนิดครับ แต่เอ็นท์ติด มช. ไปเรียนอยู่ 4 ปี พอเรียนจบก็กลับมาทำงานกรุงเทพฯ แบบมนุษย์เงินเดือนส่วนใหญ่ แต่ผมจะคิดถึงเชียงใหม่ตลอด วันหยุดก็ต้องหาทางขึ้นไป จนทำงานมาถึงจุด ๆ หนึ่งแล้วเริ่มอึดอัด ไม่มีความสุขกับสิ่งที่ทำ เช้ามาก็ต้องเร่งรีบ รถก็ติดนรก รถไฟฟ้าก็เบียดจนแทบหายใจไม่ออก ชีวิตมนุษย์เงินเดือนในกรุงเทพฯ โคตรจะเหนื่อยและน่าเบื่อสุด ๆ (เด็ก มช.น่าจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี)
ผมเลยลาพักร้อนไปเที่ยวเชียงใหม่เหมือนไปพักใจ การไปเชียงใหม่ครั้งนั้นมันคือจุดสตาร์ทเลย ผมตั้งใจเลยว่า เอาวะ...ต้องย้ายมาอยู่ที่นี่ให้ได้ ! แล้วผมก็ทำสำเร็จด้วยสิ
ผมไม่มีญาติพี่น้องที่นี่เลย แรก ๆ ก็เช่าหออยู่ แล้วอยู่ไปสักพักก็ตัดสินใจซื้อคอนโด กลายเป็นคนเชียงใหม่ที่ถูกต้องตามกฎหมาย (ทะเบียนบ้านเป็นคนเชียงใหม่) การย้ายมาอยู่ที่นี่ชีวิตมันช่างสุโค่ยมากกกกก
ป.ล. ตอนกลางคืนอากาศดี บางทีก็เข้าขั้นหนาวเลยนะครับ เสียอย่างเดียวมันทำให้ผมอยากจะหนีไปซุกตัวนอนใต้ผ้าห่ม ผมต้องต่อสู้กับจิตใจตัวเองทั้งคืนเลย
ถามว่าอยู่เชียงใหม่มันดีไปทุกอย่างไหม ก็ไม่นะครับ มันไม่มีอะไรเพอร์เฟคท์ร้อยเปอร์ซ็นต์แน่นอน ตอนแรกผมก็หลงทาง ท้อ ตอนยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเองก็เหนื่อยสุด ๆ ครับ พยายามทำให้มีให้ได้ แล้วพอมีอะไรเป็นของตัวเองก็เครียดอีกรอบ ช่วงไหนไม่มีงานก็แทบแย่เพราะต้องส่งคอนโด แต่เอาเข้าจริงแล้วทุกอย่างมันอยู่ที่เราสร้างครับ แล้วมันก็ไม่ได้มาฟรี ๆ ด้วย มันต้องลงทุนครับ
ส่วนจะเป็นไปได้ไหม มาอยู่แบบผมได้หรือเปล่า ผมว่ามันต้องถามตัวเองว่า เราอดทนกับความฝันกับเป้าหมายมากพอหรือยัง เราลงทุนลงแรงมากพอหรือยัง เราพยายามหรือยัง และที่สำคัญที่สุดต้องอย่าลืมใช้ชีวิตครับ เพราะความสุขจากการได้ใช้ชีวิตมันเป็นพลังงานสำคัญที่ทำให้เราไปต่อได้ วันไหนผมเหนื่อยมาก ๆ ท้อมาก ๆ ผมก็ไปเที่ยว ไปพัก ชาร์จพลัง แล้วก็กลับมาทำงานด้วยความสุข ด้วยพลัง
สรุปคือถ้าจะสำเร็จได้ก็ต้องวางแผนให้ดี มีวินัยกับตัวเองให้มาก ๆ อย่าลืมเป้าหมาย และอย่ายอมแพ้ครับ