เลขานุการเจ้านายญี่ปุ่น ชีวิตมนุษย์เงินเดือนที่แต่ละวันเต็มไปด้วยเรื่องราวหลากสีสัน ทั้งสนุกทั้งหัวปั่นปนกันไป แต่ก็นะ...อาชีพเลขาฯ ถ้าไม่มาเป็นก็ไม่รู้ !
ทำงานบริษัทญี่ปุ่นก็เคยได้ยินเขาร่ำลือ กันอย่างโน้นอย่างนี้ บ้างก็บอกว่าเนี้ยบมาก โหดหินสุด ๆ แต่บางคนก็บอกว่าได้โบนัสดี เงินเดือนก็สูง ซึ่งคุณนางสาวขี้วีน สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ก็เคยเกิดความสงสัยขึ้นมาเหมือนกันค่ะว่า หากอยากจะเป็นเลขานุการของบริษัทญี่ปุ่นดูบ้าง ชีวิตเธอจะเป็นยังไง จนในที่สุดวันนี้เธอก็ได้มาบอกเล่าประสบการณ์การเป็นเลขาฯ ของเจ้านายญี่ปุ่น ซึ่งต้องบอกเลยว่าสิ่งที่เธอผ่านมาในแต่ละวัน ไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลยจริง ๆ
เลขาฯ นายญี่ปุ่น เมื่ออิฉันต้องมาเป็นทุกอย่างของนาย โดยคุณ นางสาวขี้วีน สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
สวัสดีทุก ๆ ท่านค่ะ
หวังว่าจะมีคนจำได้ที่เคยเข้ามาตั้งกระทู้ถามเรื่องการเป็นเลขาฯ นายญี่ปุ่นนะคะ หลังจากเวลาล่วงเลยผ่านไป ก็ได้บทสรุปออกมาว่า ดิฉันมาช่วยงานเป็นเลขาฯ และล่ามของนายญี่ปุ่นที่บริษัทที่เพิ่งเปิดค่ะ (บริษัทที่ตอนแรกบอกว่าไม่ต้องใช้ล่ามที่กรุงเทพฯ นั่นแหละค่ะ)
จริง ๆ แล้วบริษัทเพิ่งเปิดอย่างเป็นทางการได้ไม่นาน แต่รู้สึกอดรนทนไม่ไหว อยากจะมาบ่น ๆ ให้ฟังกันซะก่อน
เรื่องที่จะเล่าให้ฟังนั้น อาจไม่ใช่เรื่องแปลกของการเป็นเลขาฯ แต่สำหรับเราถือว่าแปลกค่ะ เพราะยังไม่เคยทำงานสายนี้มาก่อน ขอย้ำว่าบางเรื่องที่เจอนั้น น้อง ๆ หรือเพื่อน ๆ พี่ ๆ คนไหนที่ทำงานในสายงานเดียวกันอาจจะเจอไม่เหมือนกับเรานะคะ มันขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมการทำงาน และเนื้องานในแต่ละองค์กรค่ะ
มาค่ะ มาเริ่มกันว่าวัน ๆ เลขาฯ และล่ามญี่ปุ่นอย่างอิฉันนั้นทำอะไรบ้าง
1. "เอกสารรอเซ็น" ด้วยความที่เจ้านายเป็นคนญี่ปุ่น และเอกสารเป็นภาษาไทย ก็ไม่พ้นเลขาฯ ที่ต้องนั่งอ่านและทำความเข้าใจเพื่อที่จะเอาไปอธิบายให้นายอย่างถูกต้อง ไม่ผิดพลาด แต่บางคนที่เอาเอกสารมาให้ ก็บอกว่าจะรอเอา แล้วก็ยืนกดดัน
คือ พี่คะ...นายน่ะว่างเซ็น แต่หนูน่ะไม่ว่างอ่านและแปล ถ้าพี่อธิบายเองได้ พี่อธิบายเองเลยค่ะ หนูโอเค...หรือบางคนก็น่ารัก เอาเอกสารมาวางไว้ ไม่เขียนอธิบายอะไรทั้งสิ้น ไม่เขียนด้วยว่าใครเอามาวาง เลขาฯ ก็ นั่งงมไป นี่มันเอกสารอะไร แล้วสงสัยตรงไหนต้องไปถามใคร สรุปได้แต่นั่งบ่นให้นายฟัง เอกสารอะไรไม่รู้ เอามาให้เซ็น ไม่อธิบายสักคำ เมมโมจดบอกกันหน่อยก็ไม่มี ส่วนนายก็ได้แต่ยิ้มเป็นกำลังใจ พร้อมช่วยบ่นตามน้ำ
2. เรื่องยุบยิบในบริษัท ด้วยความที่บริษัทใหม่มาก อุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ก็ยังมีไม่พร้อม เครื่องปรินท์ไม่มีก็วิ่งมาหาเลขาฯ เครื่องสแกนพังก็วิ่งมาหาเลขาฯ เลขาฯ ก็มัวแต่จัดการให้คนอื่นจนลืมดูเจ้านายตัวเอง ตู้จะเก็บเอกสารยังไม่มี เจ้านายก็ดี๊ดี ไม่หือไม่อือ เอาเอกสารวางไว้บนพื้นแบบเหงา ๆ วัน ๆ ไม่ต้องทำอะไร รับแต่เรื่องพวกนี้ก็หมดพลังงานแล้ว
3. สารพัดจะจำที่อยู่นายทั้งไทย ทั้งญี่ปุ่น หน้าพาสปอร์ต หน้าบุ๊กแบงก์ รหัสเอทีเอ็ม รหัสเข้าคอมฯ รหัสอนุมัติเงิน แพ็กเกจโทรศัพท์ รหัสอีเมล ต้องจำให้ได้ ห้ามจดแล้ววางเรี่ยราด โถ ๆ แค่รหัสอีเมลตัวเองดิฉันยังจำไม่ได้เลย นี่ต้องมาจำของนายด้วย รหัสอิฉันเอาไว้ก่อนแล้วกัน จำของนายให้ได้ก่อนก็พอ
4. นัดประชุม บางอันนายเข้าได้ บางอันนายเข้าไม่ได้ นายก็ส่งอิฉันเข้าไปแทน แล้วต้องมาเล่าให้นายฟัง พอกลับมาที่โต๊ะ จดหมายรักแปะเต็มโต๊ะ โทรกลับคนนั้น โทรหาคนนี้ เอกสารที่ฝากไว้ทำไมยังไม่เซ็น พรุ่งนี้ขอนัดประชุมนายให้ด้วย กาแฟนายหมดแล้ว บลา ๆ
5. ต้องสวยตลอดเวลา บางทีวิ่งขึ้นวิ่งลง อายไลเนอร์มันก็ไหล หน้าก็มัน ไม่มีเวลาแม้แต่จะส่องกระจก ดูสภาพหนังหนาและทรงผมตัวเอง ตกเย็นพี่ที่นั่งใกล้ ๆ ถาม หนูไหวไหมลูก ? เข้าห้องน้ำหน่อยไหม อิฉันเลยเดินลอย ๆ ไปเข้าห้องน้ำ สิ่งแรกที่เห็นในกระจก นั่นมันผีที่ไหน ! อายไลเนอร์นี่เลอะจนจะถึงคิ้ว ปากนี่ซีดยังกับศพ หัวเหมือนไปมุดพุ่มไม้ที่ไหนมา แล้วเจ้านายก็นั่งอยู่กับเราโดยไม่บอกกันสักคำ
6. มีอะไรก็โทรมาหาเลขาฯณ เวลา 4 ทุ่มที่อิฉันกำลังจะล้มตัวลงนอน น้องคะเอกสารที่ให้นายเซ็นเมื่อตอน เย็นได้ไหมคะ - -* พี่คะนี่มัน 4 ทุ่มนะ พี่โทรมาถามหนูตอนนี้จริง ๆ อะเหรอ วางจากคนนี้ไป คนนั้นโทรมาอีก ไม่ทราบว่าโอนเงินมัดจำค่าจัดงานเลี้ยงผู้ถือหุ้นหรือยังครับ ตรูจะรู้ไหม ตรูไม่ใช่บัญชี !! หึ่ย !! ได้แต่คิด ปากก็ตอบไปว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้เช็กให้นะคะ
7. เป็นกำแพงกั้นระหว่างเธอและนาย บางทีนายมีเรื่องอยากคุยกับคุณ ก. ไอ้เราก็โทรหาลูกน้องคุณ ก. ซะดิบดี นัดวัน เวลา เรียบร้อย ถึงเวลาคุณ ก. โทรมาหาเรา "ไม่ต้องให้ญี่ปุ่นมาคุยกับพี่หรอก พี่ไม่คุย ก็บอกแล้วว่ามันเป็นแบบนี้ ๆ หนูไม่เข้าใจเหรอ"
เลขาฯ ก็ได้แต่กรอกตามองบน ทำเสียงหวาน "หนูเข้าใจค่ะพี่ แต่ก็อย่างที่หนูบอกว่านายบอกว่าตอนนั้นไม่ได้คุยกันแบบนี้"
คุณ ก. ก็สวนกลับมาเบา ๆ "ก็ไปอธิบายให้ญี่ปุ่นเข้าใจแบบนี้สิ" แล้วคุณท่านก็วางไป ไอ้เราจะเถียงต่อก็ไม่ได้ เขาเป็นผู้ใหญ่ ได้แต่นั่งโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่คนเดียวจนทนไม่ไหว โทรไปฟ้องกรรมการบริหารคนไทยอีกท่านให้มาช่วยเคลียร์
8. ถ้าแยกร่างได้ อิฉันก็จะทำในระหว่างที่เป็นตัวแทนนายเข้าประชุม ก็มีโทรศัพท์เรียกให้ออกมาตัดสินใจ เรื่องการตั้งพาสเวิร์ดเครื่องถ่ายเอกสารของนาย (มันต้องรีบขนาดนั้นใช่ไหมคะพี่) แว้บออกมาจากห้องประชุม มาตั้งพาสเวิร์ด โทรศัพท์ที่โต๊ะก็ดัง จะปล่อยให้นายรับก็ใช่เรื่อง วิ่งมารับโทรศัพท์ อีกมือจดพาสเวิร์ด น้องอีกคนวิ่งมาหา พี่คะมีสายรอคุยต่อนะ น้ำตาจะไหล อยากจะมีสัก 10 ร่าง
9. ถามอะไรต้องตอบได้- บางทีนายก็จะถามขึ้นมาลอย ๆ ว่า…
- ได้ดูรีพอร์ตยอดขายเมื่อวานหรือยัง ตรงนี้คืออะไรไม่เข้าใจ
- อีเมลที่คุณ ข. แผนกการเงินส่งมาคืออะไร อ่านแล้วงง
- คนที่นั่งอยู่ตรงโน้นเป็นใคร เขามาทำอะไร
- เอกสารนี่เซ็นเสร็จแล้วไปให้ใคร
- ตู้ ATM ธนาคารกรุงเทพอยู่ตรงไหน
- คนนี้วัน ๆ เขาทำอะไรบ้าง แล้วทำงานเป็นยังไง
- เงินที่เขามาขอเบิกล่วงหน้า มันเยอะไปหรือเปล่า ไม่เซ็นได้ไหม
- และอีกมากมาย ซึ่งเราต้องตอบได้ ถ้าตอบไม่ได้ในทันที ต้องไปหาคำตอบ แล้วมาตอบนายให้ได้
และนี่คือสิ่งที่อิฉันเจอคร่าว ๆ ตั้งแต่เปิดบริษัทมา แต่ถึงแม้งานจะหนักขนาดไหน เราก็แฮปปี้ค่ะ เพราะได้เจ้านายดีมาก เวลาเห็นเลขาฯ หน้าเครียด ๆ นายก็เอาแต่ขอโทษ ที่ช่วยอะไรไม่ได้ กลับถึงบ้านส่งไลน์มาขอบคุณ ที่ช่วยทำงาน ช่วยดูแล และเตือนว่ามาทำงานด้วยนะ (อันนี้สงสารก็สงสาร ตลกก็ตลก เขาคงเห็นเราเครียดจริง ๆ เลยกลัวลาออก) ทุกวันนี้กาแฟเอาไม่อยู่ ต้องพึ่งลิโพแล้วค่ะ แต่ก็จะสู้ต่อไป !
นี่คือสิ่งที่ จขกท. ได้พบเจอมา ในการเริ่มทำงานเป็นเลขาฯ และล่าม ซึ่งรายละเอียดงานอาจต่างกันไปตามแต่ละบริษัท และเจ้านายนะคะ ถือว่ามาแชร์ให้ฟังแล้วกันค่ะ ใครมีอะไรแปลก ๆ อีกก็เอามาแชร์ได้นะคะ
อาชีพทุกอาชีพ งานทุกงาน ย่อมมีจุดที่ยาก เหนื่อย สนุก หรือทำให้ท้อแตกต่างกันไป แต่สิ่งสำคัญคือเราต้องรู้หน้าที่ที่เรารับผิดชอบอยู่ รู้ว่ากำลังทำอะไร เพื่ออะไร พร้อมทั้งควรต้องพยายามปรับตัวเพื่อตั้งรับกับสถานการณ์ตรงหน้าให้ได้อยู่เสมอ ยังไงกระปุกดอทคอมก็ขอเป็นกำลังใจให้มนุษย์เงินเดือนทุกคนสู้ ๆ และมีความสุขกับงานของตัวเองนะคะ ;)
ภาพประกอบไม่เกี่ยวข้องข้อมูล
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
คุณนางสาวขี้วีน สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
